(текст ответов на русском языке)
1. Мэта і задачы курса «Культурна-гістарычныя тыпы цывілізацый: фальклор і сучаснасць»
2. Развіцце поглядаў на цывілізацыю ў гісторыіі гуманітарных ведаў
3. Эвалюцыянісцска-прагрэсіўная канцэпцыя развіцця культуры і цывілізацыі (Л. Морган, Э. Тайлар, Д. Фрэзер)
4. Канцэпцыя цыклічнага развіцця культуры (М. Данілеўскі, О. Шпэнглер, А. Тойнбі, П. Сарокін)
5. Агульныя прынцыпы цывілізацыйная кампаратывістыкі
6. Сучасныя навуковыя падыходы да разумення цывілізацыі
7. Культура і цывілізацыя. Шматполюснасць сучасная сусветнай цывілізацыі
8. Крытэрыі тыпалагізацыі цывілізацый
9. Прыродны тып цывілізаціі і яго духоўная сістэма
10. Цывілізацыя Усходу: агульная характарыстыка
11. Япона-сінтаісцкі тып цывілізацыі
12. Кітайска-канфуцыянскі тып цывілізацыі: асноўныя этапы развіцця. Сучасны вопыт мадэрнізацыі Кітая
13. Індыйскі тып цывілізацыі: перыядызацыя і традыцыйныя асновы
14. Араба-ісламскі тып цывілізацыі
15.Цывілізацыя Захаду: сутнасць і этапы фарміравання
16. Унесак антычнай культуры ў фарміраванне еўрапейскай цывілізацыі
17. Цывілізацыйныя асновы культуры заходнееўрапейскага Сярэдневечча
18. Заходнееўрапейскае Адраджэнне: сутнасныя характарыстыкі, унесак у фарміраванне цывілізацыі Захаду
19. Цывілізацыйныя асаблівасці і культурна-гістарычнае значэнне Рэфармацыі
20. Цывілізатарскі ўклад культуры Асветы
21. Індустрыяльны тып цывілізацыі
22. Асноўныя тэндэнцыі сацыякультурнага развіцця цывілізацыі Захаду ў ХХ ст.
23. Цывілізацыйныя характарыстыкі краін Заходняй Еўропы ў пачатку XXI ст.
24. Паўночнаамерыканскі цывілізацыйны тып
25. Культура Візантыі і яе роля ў фарміраванні славяна-праваслаўнай цывілізацыі
26. Культура ўсходнеславянскіх народаў: сацыяльна-гістарычныя і духоўныя дэтэрмінанты
27. Цывілізацыйныя прыярытэты Вялікага княства Літоўскага і дапятроўскай Русі
28. Сацыякультурная дынаміка цывілізацыйнага развіцця ўсходніх славян у Расійскай імперыі і СССР
29. Усходнеславянскія краіны ў новай сістэме геапалітычных адносін 90-х гг. ХХ – першага дзесяцігоддзя XXI стст.
30. Устойлівае развіцце Рэспублікі Беларусь ва ўмовах узаемадзеяння цывілізацый Усхода і Захада. Цывілізацыйныя прыярытэты Беларусі
31. Цывілізацыйныя праблемы мадэрэрнізацыйных працэсаў. Гісторыка-культурны вопыт мадэрнізацый
32. Прынцыпы міжцывілізацыйнага дыялога. Канцэпцыя сімбіезу, канфлікту і сінтэзу культур Захаду і Усходу
33. С. Хантынгтон пра «новы сусветны парадак» і «сутыкненне цывілізацый»
34. Сучасная сусветная цывілізацыя: каштоўнасці і сутнасныя характарыстыкі
35. Футуралогія пра глабальнае мадэлірванне планетарнай культуры ХХI ст.
36. Цывілізацыі Афрыкі
37. Цывілізацыйныя характарыстыкі лацінаамерыканскіх краін
38. Цывілізацыі Мезаамерыкі
В понимании природы и сущности процессов, связанных с цивилизацией, в XX веке конкурировали несколько основных методологических подходов: 1. Цивилизационный (на основе упомянутого ранее локально-исторического). 2. Историко-стадиальный: а) формационный (марксистский); согласно ему любая цивилизация проходит в своем развитии пять общественно-экономических формаций – первобытнообщинную, рабовладельческую, феодальную, капиталистическую, коммунистическую; б) технократический (теория постиндустриального общества (см. ниже). 3. Всемирно-исторический. Его представители (К. Ясперс, Д. Уилкинс) считают, что только на определенном этапе развития отдельных цивилизаций возникает феномен всемирной истории и начинается процесс становления единой цивилизации. К. Ясперс таким этапом считает «осевое время» – период между 800 и 200 гг. до н.э., когда независимо друг от друга в разных местах – в Индии, Китае, Персии, Палестине и Древней Греции – возникает универсальная интеллектуально-нравственная основа всего человечества, появляются духовные движения, сформировавшие тот тип человека, который существует и поныне. В последней четверти XX века наиболее значительным и доминирующим подходом является теория постиндустриального общества (Д. Бэлл, Г. Кан, О. Тоффлер, Ж. Фурастье, А. Турен). Она вполне адекватна потребностям времени, открыта для совершенствования и вместе с тем методологически близка марксизму, что может оказаться весьма полезным для российского обществоведения. Ее авторы выделяют следующие стадии: – аграрную (доиндустриальную); – промышленную (индустриальную); – постиндустриальную.
